Ongeveer 2 weken na mijn vorig blogbericht ben ik er weer. Sorry dat ik zo lang niets van mij laat horen, maar ik heb vaak geen zin om alles uit te typen. Vandaag wel, speciaal voor jullie!
Donderdag en vrijdag van mijn eerste week in Mamfe is er niet veel speciaals gebeurd. Op donderdag was er een ceremonie met traditionele afrikaanse dansen, dat was leuk om te zien en een goede gelegenheid om foto's te nemen. Ik was rustig aan het genieten toen er plots 2 mannen voor mij stonden die zeiden dat ik moest meekomen. Braaf als ik ben, meegegaan. Bleken het politiemannen in burger te zijn (eerst een kwartier gediscussieerd dat ik mijn paspoort niet wou tonen zolang zij zich niet konden legitimeren, want dat konden ze niet... ). Ik mocht geen foto's meer nemen want het betrof een politieke aangelegenheid en dat mag daar niet, zo blijkt... Stommerikken!
Op vrijdag heb ik flink mijn zak gemaakt om op reis te vertrekken en de 'closing' van de UAC-school bijgewoond. Dat ging als volgt: eerst gaan alle leerlingen per leerjaar in hun rij staan, dan was het de 'headteacher' die samen met de kinderen wat liedjes zong, waarbij ze ook moesten bewegen (denk aan ' Tante Fien is dood, ze is al in de hemel... van bij de scouts/chiro/jnm/...). Daarna werden van elk leerjaar de 5 leerlingen die het beste gepresteerd hadden naar voor geroepen en werden de anderen verplicht voor deze leerlingen te klappen. Toen zei de headteacher 'we close' en toen was het gedaan.
Op zaterdag om 2 uur in de ochtend opgestaan zodat ik om 3 uur een kleine auto zou kunnen nemen die me naar Kumba zou brengen vanwaar ik verder zou reizen met een grote 'luxe' bus naar Yaoundé waar Wannes en Charlotte op me aan het wachten waren.
Zo gezegd zo gedaan, ik was enkel vergeten dat ik in Afrika was en dat die 3 uur al gauw 3.40 werd, ik had dus nog meer kunnen slapen.
Toen we in de auto zaten, was ik echt in Afrika. Met 8 in een gewone break-auto. 4 op de achterbank, relatief confortabel en 4 vooraan (2 op de passagierstoel en 2 op de bestuurder z'n stoel, waarvan één iemand de chauffeur was natuurlijk). De bus die ik daarna nam was wel redelijk confortabel maar ik prefereer toch het comfort van een Belgische auto.
Eens in Yaoundé aangekomen was het zeer leuk om nog eens Nederlands te kunnen praten met mensen die je kent en waar het gesprek dus ook niet oppervlakkig blijft. Je kan dan ook ervaringen uitwisselen, gezellig!
Vanuit Yaoundé namen we zondagavond om 18uur de trein, jawel, 18 uur stipt vertrok de trein (NMBS, zelfs Afrika doet het beter) om de volgende dag om 7 uur aan te komen in Ngaoundére. Dat was natuurlijk te mooi om waar te zijn, arriveerden we rond 13uur in Ngaoundére. Een hel van een rit, gewoon een simpel stoeltje, dat al helemaal is doorgezeten.
Op de trein passeren verkopers met allerhande koopwaar dat ze verkopen. Ook als de trein stopt staat de plaatselijke bevolking de trein op te wachten met eten/drinken enzoverder dat ze dan door het raampje verkopen.
In Ngaoundére besloten we meteen een bus van nog eens 8uur te nemen naar Maroua waar we Jean-Luc leerden kennen. De man die ons een hotel bezorgde in het midden van de nacht en de man die onze trip naar het nationaal park Waza regelde en naar Rhumsiki.
Aangekomen in Maroua was ik rotziek van de reis, overgeven, buikpijn heel de reutemeteut. Gaan slapen, maar de volgende dag was het nog niet over. Ook had ik koorts, de wijze raad opgevolgd en meteen naar het ziekenhuis gegaan (met Jean-Luc). Geen malaria, dat was toch al positief! 's avonds voelde ik me plots veel beter. Dat was nodig want de volgende dag zouden we vertrekken richting Waza. Na een rit van 5 uur de volgende dag arriveerden we dan in Waza, waar we omwille van de hitte eerst het hotel in stuikten alvorens we rond 4 uur het park bezochten en eindelijk (na zoveel uur reizen) beestjes zagen. Beestjes zoals giraffen, aapjes, antilopen, gekleurde vogeltjes....
zo besteeden we nog een dag in Waza en de dag erna (het is ondertussen al vrijdag) reden we westelijk, naar de Nigeriaanse grens en Rhumsiki. Onderweg passeerden we nog wat aapjes (gibbons), een artisanale markt en de befaamde stenen van Rhumsiki. Ik had besloten maar een week te reizen, dus voor mij was het tijd om terug te gaan. Ik had gehoopt dat de chauffeur van de auto eventjes in Rhumsiki zou blijven, maar dat bleek niet waar te zijn. Hij vertrok meteen weer huiswaarts... een hele dag in de auto dus.
Terug in Maroua het goedkoopste hotel gekozen (ik had geen geld meer, eigenlijk al heel de reis niet en was mijn visakaart vergeten, danku wannes voor het vele geld dat je me leende!). De volgende dag om 5uur de bus genomen terug naar Ngaoundére, op de trein gewacht, samen met Alexander en Karel (een Fransman en Kameroenees) die de toerist aan het uithangen waren. De trein genomen. In Yaoundé meteen de bus genomen naar Bamenda, in Bamenda de bus naar Mamfé. Zo ben ik in totaal ongeveer 48uur onderweg geweest om van het noorden terug naar Mamfé te gaan. Ik had geen zin om nog ergens te stoppen dus besloot ik meteen door te reizen. Ik was zondagnacht om 0.30 terug thuis. Dus 45 uur gereisd...
Deze week heb ik dan eindelijk les gegeven, tijdens de 'holiday classes', want het is hier vakantie.
Het 6de leerjaar heeft holiday classes om hun voor te bereiden op het nationale examen in juni (zoiets als de diocesane proeven bij ons). Maandag afspraken gemaakt met de leerkrachten en de lessen gemaakt. Dinsdag kon ik niet helpen, dus ben ik samen met mijn familie naar de 'farm' geweest. Dat is een plek langs de rivier waar ze dingen planten en oogsten(het veld eigenlijk). Daar hebben we boompjes verbrand.
Maar terug naar school:
woensdag heb ik voor het eerst echt les gegeven met de 'one laptop per child' laptops. De kinderen vonden het heel leuk, ik vond het ook heel leuk.
Donderdag heb ik dan lesgegeven over het berekenen van het volume van een kubus en een balk.
Vandaag – vrijdag – ging ik daarmee verder gaan en ook nog aardrijkskunde, over de lengte en breedtematen van de aarde. Met de mediaan van greenwich en de evenaar.
Maar dat ging niet door. Deze ochtend kreeg Mr Benson telefoon dat ik de les op maandag zou moeten geven, voor de hele klas. Want tijdens de holiday class is niet iedereen aanwezig.
Dus ging ik vandaag gewoon observeren. Samen met de kinderen een uur op de leerkracht gewacht, maar die kwam niet... Dan ben ik maar naar huis gegaan om van deze tijd gebruik te maken dit blogbericht te typen.
Wist je dat:
– de lln hier 's ochtends om 7 u al in school zijn om de school te kuisen
Vriendjes,
Dat was het voor deze keer...
Ik schrijf weer meer een volgende keer!!
Groetjes van een vriend,
Sander
