op z'n afrikaans

We zijn weer een tijdje verder.... een weekje ongeveer om precies te zijn.

Ik kreeg te horen dat ik 'ergens volgende week' naar Mamfé vertrek, ik grapte toen " dus het kan zijn dat dit ook volgende zondag is" , doodserieus antwoord "ja.".

Ik blijf dus in Buea voor een tijdje wat niet wilt zeggen dat ik hier vakantie neem en niets voor school doe. Ik heb al menigeen getypt en bij een volgende internetgelegenheid wordt dat ook naar België doorgepost indien nodig.

Zoals je kan zien op de foto's ben ik vorig weekend naar zee geweest op zaterdag, samen met een weeshuis hier in de buurt. Dit weeshuis heeft een of ander samenwerkingsverband met UAC vandaar dat het met hun busje was en dat ik mee kon. De regel was; kindjes mogen enkel in de zee met iemand die kan zwemmen, een 'white man' dus... Er waren ook nog enkele mensen uit Nederland en Frieda, de mevrouw uit Oostenrijk.

Mijn huisgenootjes zijn vorige vrijdag richting Mamfé vertrokken en ik en Frieda waren de enigste vrijwilligers onder UAC die nog in Buea waren. Zondagavond kwam Frieda haar man aan en een vriendin, dus dan waren we niet meer alleen... Maar nog steeds teveel Duits!

Om dan verder te gaan, zondagochtend ben ik met Frieda naar de markt geweest en in de namiddag heb ik samen met de buren – Elvis en Cedric – gekaart. Ik was op ons balkon patience aan het spelen toen Elvis vroeg of ik het hem wou leren, het bleek te moeilijk voor hem dus speelden we maar 'tsjek', dat spel met 7 kaarten waar je enkel zelfde nummer of zelfde symbool mag afleggen (de kaartvariant van UNO). Nadien hebben ze me nog uitgenodigd om mee films te komen kijken en computerspelletjes te spelen. Ze toonden me toen ook de snellere cyber, die het me mogelijk maakte foto's up te loaden (kijk maar eens onderaan).

Maandag ben ik naar school geweest en leerkrachten geholpen, eerst hielp ik de leerkracht van 5B, die nog toetsen aan het doen was. Hij was aan het verbeteren en had een nieuwe opgave op bord geschreven. Computerexamen, zonder computer.

Dit waren de vragen: 1) teken een computer (5punten) 2) geef vijf redenen waarom de computer gebruikt kan worden (5 punten).

Ik hield de klas stil (wat moeilijker was dan ik dacht, ik was te gemoedelijk maar had echt streng moeten zijn blijkbaar, dat zag ik nadien toen een leerkracht begon te roepen en ze ineens stil waren. Ze waren die gemoedelijke aanpak niet gewoon, maar moet ik daarom die strenge houding overnemen en ook gaan roepen?

Na 12uur volgde ik mee een les in 5A, de past perfect. Een moeilijke les waar het niet lukte het de leerlingen deze tijd te leren. Nadien vertelde de leerkracht me dat hij de NPA toepaste (new pedagogical approach), hierbij moeten ze meer uit de leerlingen laten komen. Dus vertrekken vanuit een leerlinggesprek. Ondertussen heb ik hem een lesconcept gegeven dat hij kan gebruiken als hij wil, of hoe het aantrekkelijker voor de leerlingen wordt.

Ik ben al in verschillende klassen geweest en het viel me op dat juffrouwen veel strenger zijn dan de meesters. Die zijn gemoedelijker en laten een beetje geluid in de klas toe.

Omdat ik alleen zou zijn tot woensdag besloot ik iets tof te zoeken om te doen ondertussen, Frieda vertrok dinsdag op 3daagse trektocht langs en door Mount Cameroon. Ik vroeg of ik mee mocht, dus gingen we op gesprek met de gids, het was in orde!

Nu heb ik dus de Mount Cameroon beklommen en zit ik terug in de warmte op het balkon. Ondertussen zijn Anna, Jean en Jakob (huisgenoten) terug uit Mamfé en hebben een 20tal Nederlandse studenten ons verblijf even opgevrolijkt door met veel matrassen onze living te bezetten. Zij zaten in Mamfé en hebben daar iets gebouwd. Zaterdag vertrekken ze en nu lopen ze hier dus wat rond. Ik was hier dus nog geen 2 uur of ik zat al in het busje van UAC op weg naar een dorpje voor School on Wheels, jammer genoeg waren er geen stoelen en ging het dus niet door. Daarom dat ik hier nu zo'n lang blogbericht kan typen. Maar ik denk dus nog wel aan school hoor!

Morgen ga ik in de 4de leerjaars meevolgen. 's namiddags zal er geen school on wheels zijn, wegens een groot voetbaltoernooi zaterdag.

Maar dus ; mijn ervaringen op de berg, Mount Cameroon.

Mount Cameroon is een vulkaan en had zijn laatste eruptie in 2000. Het zand van Limbé (waar ik zaterdag was) ziet daarom zwart, door de lava.

De beklimming was niet zoals ik dat gewoon was in Europa, geen paadjes naar boven, geen redelijk begangbare paden, geen goed uitgestippelde wegen... maar recht omhoog in 1 rechte lijn. Een heuse klim die niet op een dag gedaan werd. Na een vermoeiende 6uur stijgen in hitte, regenwoud en savanne kwamen we aan bij hut 2 (na hut 1 en de nieuwe hut achter ons gelaten te hebben). Hier verbleven we voor de eerste nacht. Op iets met planken kon je een matras leggen en slapen. Daar hebb ik ook mijn eerste Kameroens put-kakje gedraaid, want hier in Buea hebben we een gewone wc, maar daar was het dus een put, een gat in de grond. Maar het was verdorie een zeer zware klim! Echt waar, zeer zwaar! De 2de dag stond er een 10uur durende wandeling op het programma, waarvan 3 uur klimmen naar de top en 7 uur afdalen langs vulkaankraters, versteende lava, savanne en hele mooie landschappen. Wat een gevoel als ik de top bereikte, doorzettingsvermogen en goede moed zijn nodig om dat te kunnen volbrengen. Echt waar, een zware klim! Het geheim om Mount Cameroon op te kunnen klimmen: 'nooit naar boven kijken, enkel naar de stenen aan je voeten en de volgende wegmarkering.' Tijdens het laatste stuk van de klim heb ik die tip echt gebruikt en stap voor stap naar boven geklommen.

De afdaling dan: mama en Lotte ik heb jullie tip goed gevolgd, ik heb geslalomd naar beneden, goed hé, dat is waarom ik nu geen pijn heb in mijn benen denk ik.

We passeerden vulkaan kraters van erupties in 2000, 1999 en oudere. De recente vulkaankraters roken nog steeds naar sulfer. Door een zwart landschap wandelen heeft ook wel iets, dat is de versteende lava die nog in zandvorm is en soms in steen vorm.

De tweede nacht bracht ik door in een tentje aan een bronnetje.

's ochtends bleek dat er 3 liter water van mij verdwenen was, dat is niet meer terecht gekomen... ik moest dus water filteren van het bronnetje (het was niet al te zuiver) en dat drinken, dat is ook goed gekomen!

De afdaling ging dan verder door het regenwoud. Varens die even hoog zijn als bomen, bananenbomen, bomen met wortels bovengronds, lianen, alles int gigantisch en groot. Mooi!

Rond ongeveer 2 uur 's middags bereikten we de bewoonde wereld. Nu heb ik zo waar je voeten beginnen aan de voorkant van je benen 2 gapende wonden van mijn schoenen, maar dat is alles. Mijn linkerschoen heeft het niet al te best overleefd, mijn schoenen blijven hier in Kameroen.

Nu over dit alles heb ik dus 6 uur, 10uur en 6uur gewandeld. Waarvan 9uur klimmen, nu moet je weten dat er elk jaar een mount cameroon race is. Dan proberen renners zo snel mogelijk naar de top te gaan en terug via dezelfde weg. Dit jaar deed de snelste dat in 4uur en 10minuten. Zowaar een klim van 900meter naar 4090 meter en terug!

Tijdens deze trektocht moest ik mijn grote rugzak niet zelf dragen, daarvoor had ik een 'porter', een drager. Die nam ook al mijn eten en water mee. Ikzelf droeg mijn fototoestel, eten en wat kleren, voor de koude en wind. Die dragers doen 1 keer per week deze klim en ze gingen dus met onze rugzakken sneller dan wij met de lichte rugzakken...

Het is een eenmalige ervaring denk ik, ik denk niet dat ik hem nog opnieuw wil doen... heel misschien... maar wel een geweldige ervaring!!!

Tijdens het terugrijden naar ons stulpje met de taxi bedacht ik me hoe goed je moet kunnen autorijden om hier geen ongelukken te krijgen!

Tijdens de 2de nacht ontdekte ik ook dat de maan hier als een lachend mondje lacht inplaats vandat die zijdelings staat...

Zo, dat was het voor vandaag... als je graag iets wilt weten... stuur me een mailtje en ik zal antwoorden!